Translation into Polish of the ICL Statement on the People’s War in India

We hereby share a translation of the statement by the International Communist League (ICL) into Polish found in International Communist.

Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!

Reakcja skazana jest na upadek, a Wojna Ludowa w Indiach na Triumf!

Armia rewolucyjna jest potrzebna, ponieważ wielkie kwestie historyczne można rozwiązać jedynie siłą, a we współczesnej walce organizacja siły oznacza organizację wojskową.

– Lenin

Doświadczenie walki klasowej w epoce imperializmu uczy nas, że tylko siłą broni klasa robotnicza i masy pracujące mogą pokonać uzbrojoną burżuazję i właścicieli ziemskich; w tym sensie można powiedzieć, że tylko za pomocą broni można zmienić cały świat.

– Mao Tsetung

Jak towarzyszom wiadomo, nasi towarzysze z Komunistycznej Partii Indii (Maoistowskiej), Partyzanckiej Armii Ludowo Wyzwoleńczej oraz Rewolucyjnych Organizacji Masowych i Rewolucyjnych Komitetów Ludowych kierowanych przez Partię są obecnie zaangażowani w opracowywanie kontrkampanii mającej na celu pokonanie kampanii okrążenia i unicestwienia zwanej „Kagar”. To heroiczne przedsięwzięcie słusznie znajduje się w centrum uwagi całego międzynarodowego ruchu komunistycznego i nikt nie może pozostać wobec niego obojętny. Jak już wcześniej stanowiliśmy: Dzisiaj dla komunistów na całym świecie Komunistyczna Partia Indii (Maoistowska) reprezentuje trzy wielkie czerwone sztandary, które oddzielają ziarno od plew w Międzynarodowym Ruchu Komunistycznym. 1. Obrona Marksizmu-Leninizmu-Maoizmu przed rewizjonizmem. 2. Droga Wojny Ludowej przeciwko drodze porozumień pokojowych, pojednania i kapitulacji. 3. SztandarRewolucji Nowodemokratycznej, z chłopstwem jako podstawą walki antyimperialistycznej, przeciwko tym, którzy zaprzeczają półfeudalnemu charakterowi krajów uciskanych przez imperializm. (Świętujmy i czcijmy 20. rocznicę powstania chwalebnej Komunistycznej Partii Indii (Maoistowskiej), MLK, wrzesień 2024 r.)

Dzisiaj my, Międzynarodowa Liga Komunistyczna, ponownie potwierdzamy to stanowisko i, przyjmując je za punkt wyjścia, przedstawiamy nasze stanowisko w sprawie obecnej sytuacji.

Gdy Masy powstają, upadek starego porządku przyspiesza.

Ostatnia fala powszechnych powstań, zainicjowana przez nowe pokolenie zbuntowanej młodzieży w Narodach Uciskanych, która rozpoczęła się w Indonezji i wstrząsnęła Nepalem, Filipinami, Peru, Madagaskarem i Marokiem, która trwa rozprzestrzeniając się jeszcze bardziej, jest potężnym przejawem Siły Mas – kiedy one powstają, Ziemia drży, niebo grzmi, a Stary Porządek się rozpada. Rosnący i coraz bardziej bojowy ruch antyimperialistyczny w krajach uciskających, napędzany głęboko inspirującym heroizmem Ludu Palestyńskiego w jego niezłomnym Oporze Narodowym przeciwko imperializmowi amerykańskiemu i izraelskim rzeźnikom, pokazuje, że proletariat w twierdzach samozwańczych władców świata obudził się ze swojego letargu i z nową siłą udowadnia, że jest godny swoich własnych chwalebnych tradycji. W ostatnim okresie, walki proletariatu i ludu Ekwadoru (trwające blokady) i Francji (walki wrześniowe), pomimo oczywistych różnic między nimi, wyróżniają się jako ruchy o znaczącym wpływie komunistów w decydujących obszarach i sektorach najszerszych i najgłębszych mas oraz o znacznie mniej spontanicznym charakterze. Świat nie jest spokojny, nigdy nie był, ale coraz bardziej burzą go wielkie walki masowe, które jako zwiastuny nowego świtu po raz kolejny potwierdzają, że rewolucja jest główną tendencją. Rewolucyjna sytuacja w nierównomiernym rozwoju na świecie przejawia się z wielką siłą.

Cały system kapitalistyczny, w swojej ostatniej i końcowej fazie, imperialiźmie, znajduje się w ogólnym kryzysie, który przyspiesza. Podżeganie do wojny przez imperialistów, szczególnie napędzane wysiłkami imperializmu amerykańskiego, aby powstrzymać własny upadek i odzyskać swoje utracone pozycje, powoduje ogromny wzrost militaryzacji Państw Imperialistycznych. Reakcja na całej linii, rosnąca tendencja do faszyzmu i ogromne pogorszenie warunków pracy i życia Mas, niespotykane od dziesięcioleci, są rzeczywistością na całej planecie. W świecie, w którym istnieją najobrzydliwsze z luksusów, 673 miliony Ludzi jest niedożywionych, a 2,6 miliarda nie stać na adekwatne dla człowieka wyżywienie.

Najbardziej krytyczna jest sytuacja w Krajach Uciskanych, gdzie kryzys biurokratycznego kapitalizmu potęgują narzucone przez imperializm instytucje i jawna agresja, jak na przykład na Karaibach (Wenezuela, Kolumbia, Haiti itd.), gdzie imperializm amerykański otwarcie łamie wszelkie istniejące przepisy dotyczące suwerenności Państw. Walka między imperialistami o kontrolę nad rynkami i surowcami, „strefami wpływów”, koloniami i półkoloniami stanowi źródło sprzeczności między imperialistami, sprzeczności międzyimperialistycznej. Kiedy sprzeczność ta zaostrza się, imperialista musi wzmocnić kontrolę nad „swoimi” koloniami i półkoloniami, aby wyprzeć konkurentów, narzucić porządek za pomocą bagnetów i zapewnić pełną lojalność swoich sługusów, co również zaostrza sprzeczność między imperializmem a Uciskanymi Narodami i Ludami.

W obecnej sytuacji światowej istnieją trzy podstawowe sprzeczności: sprzeczność między burżuazją a proletariatem, sprzeczność między imperialistami (sprzeczność międzyimperialistyczna) oraz sprzeczność między imperializmem a uciskanymi Narodami i Ludami. Główną sprzecznością jest sprzeczność między imperializmem a uciskanymi Narodami i Ludami. Sprzeczność ta odgrywa wiodącą i decydującą rolę, należy to dobrze zrozumieć, a wtedy, jak powiedział przewodniczący Mao, wszystkie inne problemy, które musimy przeanalizować, będą „łatwe do rozwiązania”.

Wzmożony rozwój Ruchu Narodowo-Wyzwoleńczego Uciśnionych Narodów i Ludów podkreśla potrzebę połączenia go z Międzynarodowym Ruchem Proletariackim. Oznacza to, innymi słowy, że Marksizm-Leninizm-Maoizm, a nie żadna inna ideologia, musi kierować światową walką przeciwko imperializmowi i reakcji, co wymaga całościowej walki z rewizjonizmem i oportunizmem. Jest to zadaniem Partii Komunistycznych i wymaga od nich, aby stanęły na czele walki, chwytając za broń i rozwijając Wojnę Ludową, w samym środku bezlitosnej konfrontacji między rewolucją a kontrrewolucją, budując potężny Front Antyimperialistyczny. My, Maoiści, doskonale wiemy, że bez Armii Ludowej, Lud nie ma niczego.

Proletariackie awangardy zbrojne w Narodach Uciskanych, Partie Komunistyczne prowadzące Wojny Ludowe, odgrywają w tej sytuacji kluczową rolę w rozwoju walki z imperializmem, w rozwoju i przyszłym triumfie światowej rewolucji proletariackiej. Partie te stanowią awangardę rosnącej armii uciskanych i wyzyskiwanych, tych, którzy przecierają szlaki, szturmując niebiosa. To one są żywymi przykładami połączenia ruchu proletariackiego z ruchem narodowo-wyzwoleńczym pod przewodnictwem Marksizmu-Leninizmu-Maoizmu. W tym sensie znaczenie Wojen Ludowych prowadzonych przez Maoistów wykracza daleko poza ich krajowe reprekusji, są one decydujące dla walki o triumf Komunizmu na całym świecie.

Nie tylko my o tym wiemy, wróg jest tego jeszcze bardziej świadomy niż wielu samozwańczych „rewolucyjnych komunistów”. W związku z tym imperialiści i reakcjoniści, a zwłaszcza imperializm amerykański, który nadal pełni rolę światowego żandarma kontrrewolucji, podejmują ogromne wysiłki, aby krwią i ogniem stłumić Wojny Ludowe.

Rewizjonizm i oportunizm, jako nędzni słudzy wyzyskiwaczy, również odgrywają swoją rolę, która jest bardziej niebezpieczna niż jakakolwiek inna broń w arsenale kontrrewolucji. Te obrzydliwe kreatury i idee infiltrują szeregi ruchu antyimperialistycznego i rewolucyjnego i próbują przejąć przywództwo Partii Komunistycznych z pomocą wszelkiego rodzaju wrogich intryg i nie wahają się współpracować pod każdym względem z policją polityczną i organizacjami zabójców, takimi jak CIA i jej podobne. W niektórych przypadkach odnoszą tymczasowe sukcesy, jak w przypadku zdrady Öcalana i likwidacji PKK wbrew dążeniom Ludu Kurdyjskiego do prawa do samostanowienia narodowego lub w przypadkach, w których udało im się podzielić ruch antyimperialistyczny, nastawiając jedną część Frontu Oporu Narodowego w Palestynie przeciwko drugiej.

Właśnie w tym ogólnym kontekście historycznym i politycznym walki między rewolucją a kontrrewolucją musimy postrzegać epicką bitwę, którą obecnie toczą nasi towarzysze w Indiach.

“Operacja Kagar” upadnie, KPI (Maoistowska) zwycięży

Operacja „Kagar” jest realizowana jako ścisłe zastosowanie złowrogiej strategii tzw. „Konfliktu Niskiej Intensywności” (KNI), opracowanej przez imperializm amerykański. Szczególnie widoczne jest to, że w „Operacji Kagar” wykorzystuje się doświadczenia zdobyte przez imperialistów amerykańskich podczas walki z Wojną Ludową w Peru. Jest to praktyczne wyznanie, jak niebezpieczna jest dla imperialistów i reakcjonistów Wojna Ludowa w Indiach, a zaciekła, krwiożercza kampania wroga jest wyrazem ich strachu przed siłą ruchu rewolucyjnego.

Silna centralizacja w rękach Rządu Centralnego oraz ujednolicenie Struktur Dowodzenia Policji, Służb Specjalnych i Armii, w połączeniu z pełnoskalowym atakiem na wszelkie formy opozycji ze strony intelektualistów, postępowców, a nawet partii parlamentarnych (nawet Partia Kongresu została oskarżona o zmowę z „Miejskimi Naxalami”!), gwarantuje, że cała Siła Starego Biurokratyczno-ziemiańskiego Państwa może zostać skierowana przeciwko ruchowi rewolucyjnemu. Armia bezpośrednio kieruje kampanią wojskową, stosuje bombardowania lotnicze, a „Siły Specjalne” dowodzą większością oddziałów paramilitarnych i policyjnych. Drakońskie prześladowania, tortury, gwałty i porwania/„zniknięcia” wymierzone w demokratyczne organizacje, które wcześniej mogły działać stosunkowo swobodnie, mają na celu uciszenie sieci przekazu Partii i stworzenie klimatu społecznego zdominowanego przez biały terror. Wykorzystanie systemu „bezpiecznych wiosek” (w rzeczywistości obozów koncentracyjnych) i „Wysuniętych Baz Operacyjnych”, z bazami wojskowymi w centrum „systemu kontroli bezpieczeństwa”. Wykorzystanie „Programów Działalności Cywilnej”, „przyjaznego patrolowania”, próby „przekupienia” mas poprzez wykorzystanie ich ubóstwa i rozdawanie dóbr. Wysiłki mające na celu prowadzenie kampanii dezinformacji, jako części wojny psychologicznej, aby dotrzeć do każdej odległej wioski (CRPF rozprowadza dziesiątki tysięcy radioodbiorników w Bastarze). Polityka mobilizowania zbirów właścicieli ziemskich, renegatów i zmuszania mas do rang kontrrewolucyjnych milicji (takich jak „Dystryktowe Rezerwy Gwardii”), aby zmusić Masy do walki z Masami. Ogromne programy dla zdrajców i renegatów, z amnestią i ekonomiczną „rekompensatą” dla tych, którzy „okażą skruchę” i „dołączą do głównego nurtu”. Scentralizowane relacje medialne, w których ukrywa się straty Sił Starego Państwa, a ich „sukcesy” są wyolbrzymiane, intensywne relacjonowanie o renegatach i obrazy „masowych kapitulacji” (często inscenizowane).

Wszystko to, co dzieje się obecnie w Indiach, jest bardzo podobne do tego, co imperializm USA stosował w Peru na początku lat 90. Jak stwierdzili indyjscy towarzysze: „Programy zwalczania partyzantki w Indiach są bezpośrednio kierowane przez siły imperialistyczne, zwłaszcza imperialistów amerykańskich. W utworzeniu Narodowego Centrum Zwalczania Terroryzmu (NCZT) i trwającej operacji Kagaar rola imperialistów amerykańskich jest ogromna”.

Imperialiści amerykańscy i ich indyjscy „partnerzy” realizują długoterminowy plan. Nie improwizują. Od dawna badają KPI (maoistowską) i wiedzą, że Komunistycznej Partii można zadać poważne ciosy tylko wtedy, gdy uda się ją zinfiltrować lub pozyskać współpracowników w jej szeregach. Częścią strategii KNI jest próba podzielenia siły powstańczej, w związku z czym siły reakcji starają się aktywnie ingerować w jej wewnętrzne życie. Szczególnie ważni przywódcy są zabijani lub zatrzymywani, a znani prawicowcy pozostawieni przy życiu. Sekretarz generalny, towarzysz Basavaraj, oddał życie za kontynuację Wojny Ludowej aż do zwycięstwa. Jego heroiczny opór do ostatniego tchnienia przed atakiem wroga, wraz z ponad 20 czołowymi kadrami, które nie poddały się, był potężnym przykładem komunisty świadomego swojej roli przywódczej w Partii i kierowania Wojną Ludową, podczas gdy „Sonu”, który głosi kapitulację, nadal żyje – w polityce nie ma przypadków. Tak jak rewolucjoniści starają się maksymalnie wykorzystać sprzeczności w obozie wroga, tak samo robią to reakcjoniści.

Przewodniczący Mao Tsetung uczy nas, że czynniki wewnętrzne są zawsze decydujące i że w momentach zaostrzenia walki między rewolucją a kontrrewolucją, kiedy doświadcza się poważnych trudności lub ciosów, pojawia się tendencja do kapitulacji. Początkowo pojawia się ona w postaci idei i koncepcji, ale wkrótce może przekształcić się w linię rewizjonistyczną, zdradę i kolaborację z reakcją. Komitet Centralny KPI (Maoistowskiej) potępia i odrzuca bandę Sonu, która zdradziła Partię i rewolucję. Renegata Sonu był przedstawicielem tendencji do pojednania, kapitulacji, jednostronnego myślenia i strachu przed śmiercią, co stało w sprzeczności z zasadami Partii i Marksizmu-Leninizmu-Maoizmu. Uciekając się do starych, zużytych argumentów, oskarża on KPI (Maoistowską) o ultralewicowość, o „odrzucenie legalnej walki”, idąc przeciw zasadzie wszechmocy wojny rewolucyjnej, długotrwałej wojnie ludowej, a ostatecznie przeciwko linii wojskowej KPI (Maoistowskiej). Jak potępiła to KPI (maoistowska), u podstaw politycznych rewizjonizmu Sonu leżało zaprzeczenie półfeudalnego charakteru społeczeństwa indyjskiego, twierdzenie, że główna sprzeczność zmieniła się w sprzeczność między proletariatem a burżuazją, oraz próba zlikwidowania Rewolucji Nowodemokratycznej i Wojny Ludowej.

Sonu i jego banda sprzeciwiali się walce dwuliniowej, sprzeciwiali się demokratycznemu centralizmowi Partii, aby prowadzić spisek mający na celu podzielenie Partii. Stało się oczywiste, że takie stanowiska i argumenty przeciwko zasadom Partii były pretekstem do próby jej likwidacji, do kapitulacji z Wojny Ludowej i wkrótce do zasilenia szeregów kontrrewolucji i rozpoczęcia przekazywania cennej broni Partii w ręce kontrrewolucji.

Komitet Centralny Komunistycznej Partii Indii (Maoistowskiej) zwraca uwagę, że:

„Tendencje pojednawcze, które Sonu i Satish pielęgnowali przez dziesięciolecia, stopniowo przekształciły się w pojednanie, a wraz z Operacją Kagaar ten oportunizm pojednawczy przekształcił się w zdradę i działania kontrrewolucyjne. Nie potrafiliśmy na czas właściwie ocenić tego rozwoju sytuacji. W wyniku tej porażki obaj wykorzystali swoje pozycje przywódcze, aby wyrządzić poważne szkody ruchowi rewolucyjnemu. Informujemy obóz rewolucyjny, że przeanalizujemy tę porażkę i wyciągniemy z niej niezbędne wnioski. (…)

Nawet jeśli Sonu i Satish poddali się dzisiaj, a jutro podda się kolejny, obiecujemy ludziom, że nasza Partia nigdy nie podda się wrogowi. Dopóki istnieją klasy, dopóty będzie trwała walka klasowa – w swojej najwyższej formie, czyli w WojnachLudowych – taką jest zasada historii. Poddanie się nie może zmienić tej zasady. Dlatego nawet w obliczu tymczasowych niepowodzeń będziemy z wielką ufnością i odwagą kontynuować walkę o postęp ruchu rewolucyjnego. Ostateczne zwycięstwo należeć będzie do ludu”.

Doświadczenie historyczne pokazuje, że wróg ucieka się do rewizjonistycznych, oportunistycznych i zdradzieckich elementów, aby spróbować podzielić Partię. Jest to podstawowy element strategii KNI: wróg robi wszystko, co w jego mocy, aby wywołać zamieszanie, tak aby siły rewolucyjne zaczęły mieć wątpliwości, ponieważ ten, kto wątpi, traci inicjatywę. Bez inicjatywy Armia Ludowa nie może stosować aktywnej obrony, staje się stosunkowo pasywna i może zostać unicestwiona.

Istnieją dwa sposoby pokonania Armii Partyzanckiej: oddzielenie jej od Mas lub pozbawienie jej przywództwa poprzez likwidację kierownictwa; w istocie oznacza to, że siły reakcyjne muszą zniszczyć kierownictwo Partii Komunistycznej, aby spowodować tymczasową porażkę Wojny Ludowej, ponieważ to właśnie prawidłowe przywódctwo partii Marksistowsko-Leninowsko-Maoistowskiej gwarantuje jedność między Armią Rewolucyjną a Masami.

Komuniści na całym świecie muszą siłą odeprzeć wszystkie ataki wroga i zjednoczyć się z Komunistyczną Partią Indii (Maoistowską), kierowaną przez Komitet Centralny wybrany przez Kongres Partii i stosującą Linię Partyjną ustaloną przez ten Kongres. Każdy, kto nie podporządkowuje się podstawowym dokumentom partii i jej dyscyplinie, nie ma prawa twierdzić, że jest członkiem Partii. Tak działa Partia Komunistyczna, jest to kwestia zasad i każdy, kto ma najbardziej podstawową wiedzę na temat Marksizmu-Leninizmu-Maoizmu, musi to wiedzieć.

Podstawowa linia Komunistycznej Partii Indii (Maoistowskiej), droga, którą należy podążać w indyjskiej rewolucji, Długotrwała Wojna Ludowa, Zdobycie Władzy w całym kraju i kulminacja Rewolucji Nowodemokratycznej, a następnie kontynuacja do Rewolucji Socjalistycznej i marsz w kierunku Komunizmu – zgodnie z ustaleniami Kongresu Partii i Podstawowymi Dokumentami – jest bez wątpienia słuszna. Jest to jedyna linia Marksistowsko-Leninowsko-Maoistowska, a każda inna linia jest rewizjonistyczną zdradą. Niezależnie od tego, do jakich wniosków dojdzie Komitet Centralny Partii po podsumowaniu przez towarzyszy doświadczeń obecnego okresu, niezależnie od ewentualnych korekt, jakie zostaną wprowadzone w kwestiach taktyki i jej zastosowania, nic tej linii nie zmieni.

Każda tymczasowa porażka, taka jak utrata Obszaru Bazowego, przywrócenie Władzy Starego Państwa w niektórych obszarach, gdzie istniały Rewolucyjne Komitety Ludowe, nie jest niczym nowym dla Maoistów. Obszary Bazowe są z natury płynne, jako wyraz formy, w jakiej rozwija się Wojna Ludowa, poprzez proces, w którym dwie konkurujące ze sobą strony, rewolucja i kontrrewolucja, próbują otoczyć i zniszczyć się nawzajem, aż do ostatecznego zwycięstwa rewolucji. W ten sposób rozwijała się Wojna Ludowa w Chinach, podobnie jak wszystkie Wojny Ludowe, które toczyły się do dziś. Pod absolutnym przywództwem Partii, PGLA zmobilizuje, upolityczni, zorganizuje i uzbroi Masy, a Nowa Władza ponownie rozkwitnie, odzyskując utracone obszary i podbijając nowe.

Międzynarodowa Liga Komunistyczna stoi murem ramię w ramię z KPI (Maoistowską), Partyzancką Armią Ludowo Wyzwoleńczą, Masami Frontu Rewolucyjnego na wsi i w miastach, pod sztandarem Marksizmu-Leninizmu-Maoizmu, sztandarem Wojny Ludowej, odrzucając i potępiając wszelkie próby szerzenia zamieszania, pesymizmu i kapitulacji. Jesteśmy w pełni przekonani, że nasi towarzysze w Indiach, pod przewodnictwem Komitetu Centralnego, pokonają strategię KNI poprzez większy rozwój Wojny Ludowej. Nic nie może pokonać Siły zorganizowanych Mas, a pod przywództwem proletariackiej awangardy Indyjskiej rewolucji, chwalebnej KPI (Maoistowskiej), Lud Indii będzie nadal zmiatał Imperializm, Biurokratyczny Kapitalizm i Półfeudalizm, z pomocą Wojny Ludowej, zwycięsko skulminuje Rewolucję Nowodemokratyczną, zdobywając Władzę w całym kraju, zbuduje Socjalizm i wraz z resztą ludzkości, dzięki Rewolucjom Kulturalnym, będzie maszerować naprzód ku Komunizmowi. Jest to spełnienie Praw Historii, wyraz samego Prawa ruchu Materii – zdrajcy mogą mówić, co chcą – to jest fakt.

Rewizjonzim jest głównymzagrożeniem w Międzynarodowym Ruchu Komunistycznym

Rewizjonistyczne pozycje renegata Sonu i jego bandy oraz jego zdrada nie są zjawiskiem charakterystycznym wyłącznie dla Indii; są one również wyrazem rewizjonistycznych stanowisk istniejących w MRK, gdzie znajdują się jawni i ukryci zwolennicy renegata Sonu. Dlatego musimy wyciągnąć wnioski z tych wydarzeń i potraktować to, co stało się z bandą zdrajców Sonu, jako ważne ostrzeżenie dla MRK i wezwanie do wzmożenia walki z rewizjonizmem i wszelkim oportunizmem, a w szczególności z tendencjami kapitulacyjnymi i zdradzieckimi. Zacieśnienie szeregów z KPI (Maoistowską) oznacza walkę z zwolennikami Sonu w MRK, zmiatanie wszystkich rewizjonistycznych i oportunistycznych stanowisk, które zbiegają się z jego stanowiskiem.

Ci, którzy propagują negację charakteru Krajów Uciskanych jako krajów półkolonialnych i półfeudalnych, w których rozwija się biurokratyczny kapitalizm, czy to poprzez podnoszenie starych haseł trockistów o „zależnych krajach kapitalistycznych”, czy też poprzez teorię Kautsky’ego o „nowych krajach imperialistycznych”, zawsze karmieni przez swoich imperialistycznych panów „nowymi danymi ekonomicznymi”, które zaciemniają dla drobnomieszczańskich niedoszłych „intelektualistów” bez silnych korzeni wśród Mas stosunki wyzysku i relacje ekonomiczne imperializmu, są prawdziwymi agentami burżuazji.

Główną siłą światowej rewolucji proletariackiej, w jej obecnej fazie rozwoju, jest Rewolucja Nowodemokratyczna prowadzona przez proletariat za pośrednictwem jego Partii Komunistycznych i właśnie to rewizjoniści chcą nam zasłonić, powołując się jak zawsze na „nowe warunki” i oskarżenia o „ultralewicowość”.

W dzisiejszym świecie żyjemy w czasach przyspieszania biegu historii, kiedy to komuniści na całym świecie są wzywani do udziału w wielkich bitwach, aby znaleźć się na czele wydarzeń i rozwinąć subiektywne siły rewolucji. Przewodniczący Mao nauczył nas, że strach jest sprzeczny z rewolucją i tylko ci, którzy nie boją się zostać pocięci na tysiąc kawałków, mogą zrzucić cesarza z tronu. Sonu, jego strach przed śmiercią i jednostronna analiza reprezentują kapitulacyjny duch przeciwny rewolucji. Dlatego wzywamy wszystkie organizacje Międzynarodowego Ruchu Komunistycznego, aby wyciągnęły wnioski z lekcji, jaką po raz kolejny daje nam KPI (Maoistowska), że rewizjonizm jest głównym zagrożeniem dla Międzynarodowego Ruchu Komunistycznego i że musimy zaostrzyć walkę dwuliniową, aby zwalczać go w naszych szeregach i promować potrzebę całkowitego, bezinteresownego oddania się w ręce rewolucji.

Nadeszł czas, aby zacieśnić szeregi bardziej niż kiedykolwiek wcześniej z KPI (Maoistowską)

Konieczne jest wzmocnienie i podniesienie na nowy poziom wsparcia międzynarodowego ruchu rewolucyjnego i antyimperialistycznego dla Wojny Ludowej w Indiach. Musimy być współtwórcami pokonania „Operacji Kagar”.

W ciągu ostatnich dwóch dekad KPI (Maoistowska) była źródłem największej inspiracji dla komunistów i rewolucjonistów na całym świecie. W rzeczywistości wielu proletariackich rewolucjonistów nowych pokoleń, którzy obecnie odgrywają decydującą rolę w walce o odbudowę antyimperialistycznego i rewolucyjnego ruchu w wielu krajach oraz wnoszą cenny wkład w walkę o odbudowę Partii Komunistycznych, zostało przekonanych przez Maoistowską awangardę dzięki sile wrażenia, jakie wywarła rewolucyjna transformacja rzeczywistości poprzez Wojnę Ludową prowadzoną przez KPI (Maoistowską), proces podobny do tego, o którym mówił przewodniczący Mao, gdy salwy armat Rewolucji Październikowej przyniosły Marksizm-Leninizm do Chin. Już samo to wystarczyłoby, aby udowodnić znaczenie rewolucji nowodemokratycznej rozwijającej się w Indiach dla rewolucji światowej. Ale oczywiście znaczenie rozwoju rewolucji w najbardziej zaludnionym kraju świata jest znacznie większe. Waga Mas decyduje o ostatecznym wyniku wojny o pokonanie imperializmu, dlatego nasz postęp lub regres w Indiach ma decydujące znaczenie dla stosunku sił między rewolucją a kontrrewolucją na całym świecie. Jako proletariaccy internacjonaliści mamy święty obowiązek stać murem po stronie naszych towarzyszy w Indiach i musimy nadal to robić, mając głębokie przekonanie, że stawką jest tempo rozwoju rewolucji światowej.

Musimy podwoić nasze wysiłki, aby rozwinąć międzynarodową kampanię wsparcia dla Wojny Ludowej w Indiach. Nie możemy pozwolić, aby nikczemny plan imperializmu, będący częścią strategii KNI, oraz indyjskich reakcjonistów, z pomocą renegatów i zdrajców, szerzył zamęt i pesymizm. Musimy zdemaskować wojnę psychologiczną wroga, podnosząc świadomość naszych własnych sił i ogółu Mas za pomocą prawdy Marksizmu-Leninizmu-Maoizmu, rozwijając naszą ideologiczną i polityczną kontrofensywę. Musimy rzucić się do walki na każdym froncie, aby odeprzeć wszystkie ataki na naszych indyjskich towarzyszy. Musimy zaatakować imperialistów od tyłu i zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby sabotować ich plany. Musimy zjednoczyć wszystkich, którzy mogą być zjednoczeni, aby pokonać „Operację Kagar” – i ogólnie strategię KNI – dla zwycięstwa Rewolucji Nowodemokratycznej w Indiach poprzez jedyną jej drogę, jaką jest Wojna Ludowa.

Wzywamy Partie Komunistyczne i organizacje rewolucyjne, antyimperialistów na całym świecie oraz wszystkich, którzy sprzeciwiają się reakcji, do szybkiego postępu w budowaniu frontu antyimperialistycznego poprzez walkę o przekształcenie rosnących nastrojów antyimperialistycznych i protestów Mas w jeden potężny nurt agresywnych działań, którego rdzeniem są Wojny Ludowe. Proces ten musi teraz nabrać tempa, ponieważ to, co zrobiliśmy do tej pory, nie wystarczy. Marksiści-Leniniści-Maoiści w każdym kraju muszą podjąć wszelkie niezbędne wysiłki i dostosowania, aby rozwijać swoją działalność w tym kierunku. My, Międzynarodowa Liga Komunistyczna, będziemy wypełniać naszą rolę z jeszcze większą determinacją i zdecydowaniem.

Towarzysze,

Zapraszamy wszystkie partie i organizacje komunistyczne do przyłączenia się do tego apelu, wyrażając swoje poparcie i podpisując się pod nim, aby zainicjować wspólną kampanię Międzynarodowego Ruchu Komunistycznego w obronie KPI (Maoistowskiej) i Wojny Ludowej w Indiach.

Niech Żyje Komunistyczna Partia Indii (Maoistowska)!

Uczcijmy poległych bohaterów podążając ich ścieżką Wojny Ludowej!

Precz z “Operacją Kagar”!

Niech Żyje Wojna Ludowa w Indiach!

Niech Żyje Marksizm-Leninizm-Maoizm!

Międzynarodowa Liga Komunistyczna

Październik 2025